Zablude koje vladaju, a tiču se srpske književnosti i njenih pisaca najčešće potiče još iz školskih klupa. Naši profesori, takođe, pogrešno su učeni, pa se to prenijelo i na đake, pa su pojedine informacije prenošene od generacije do generacije.
Ivo Andrić nije dobio Nobelovu nagradu za roman “Na Drini ćuprija”
Kada je Nobelov komitet 1961. godine Andriću dodijelio Nobelovu nagradu za književnost, to nije bila nagrada za jedno književno djelo već “za epsku snagu kojom je oblikovao teme i prikazao sudbine ljudi tokom istorije svoje zemlje”, odnosno Andrić je nagradu dobio za čitav književni opus i doprinos književnosti. U obrazloženju Nobelovog komiteta pominju se i druga njegova djela, poslije romana “Na Drini ćuprija”, a to su “Travnička hronika”, “Gospođica” i “Prokleta avlija”. Besjedom “O priči i pričanju” se 10. decembra 1961. godine zahvalio na priznanju. Malo je poznato i da je Andrić novčanu nagradu od milion dolara, dobijenu osvajanjem Nobelove nagrade, u cjelosti poklonio za razvoj bibliotekarstva u Bosni i Hercegovini.
Brankov most u Beogradu ne nosi naziv po Branku Ćopiću
Kada je 1935. godine Branko Ćopić prvi put došao u Beograd, pošto nikog nije poznavao u glavnom gradu, prenoćio je na jednoj kamenoj klupi ispod savskog mosta. Baš onog mosta, sa kog je jednog kobnog ponedeljka, 26. maja 1984. godine, skočio na beton novobeogradskog keja.
Brankov most mnogi najviše pamte upravo po Branku Ćopiću, misleći da je njegova sudbina krivac za ime mosta. Međutim, ovaj savski most nosi ime po drugom Branku – Radičeviću. Ulica Branka Radičevića vodi pravo ka savskom mostu, te je nekadašnji Most bratstva i jedinstva nazvan kasnije Brankov most, po našem pjesniku Radičeviću. Postoji i legenda u kraju Branka Ćopića da je i on sam dobio ime po pjesniku Branku Radičeviću.
Izvor: SrbijaDanas.com
Be the first to comment