Milorad Dodik već duže vremena pokušava se javnosti prikazati kao veliki srpski nacionalista i zaštitnik srpstva iako je svoju političku karijeru gradio prvo na građanskim komunističkim, a potom evro-atlanskim i liberalnim stavovima. Da bi njegov vještački turbo-nacionalizam došao do izražaja Dodik je oko sebe okupio grupu sinekura koje veličaju njegov lik i djelo ponavljajući kao papagaji u režimskim medijima njegove misli i stavove. Neumjesno je i neprikladno prebrojavati nečija krvna zrnca i govoriti o nacionalnoj pripadnosti, ali je potrebno podsjetiti čitaoce ko su Dodikovi perjanici u odbrani srpstva i Republike Srpske kako bi se uvidjele razmjere njihovog licemjerstva.
Dževad Galijašević je najglasniji Dodikov jezuita, dežurni glasnogovornik RTRS-a koji se u javnosti lažno predstavlja kao analitičar i ekspert za bezbjednost. Galijašević je prije rata bio špijun i saradnik KOS-a. Uoči rata široj javnosti postao je poznat po slučaju „Moševac“ kada je sa Hasanom Delićem 1986. godine u rodnom selu Moševcu kod Maglaja pobunio mještane protiv lokalnih vlasti pa je zbog toga bio osuđen i 7 mjeseci proveo u zatvoru. Tokom rata sivo-maslinastu uniformu JNA i značku KOS-a zamijenio je maskirnom uniformom bezbjednjaka Trećeg korpusa Armije BiH i bliskog saradnika komandanta Sakiba Mahmuljina, protiv koga se u Sudu BiH trenutno vodi spor zbog zločina koje su mudžahedini počinili nad zarobljenim Srbima na Ozrenu. Poslije rata Dževad se ponovo politički angažuje i 2000. godine kao kandidat Stranke za BiH Harisa Silajdžića, koja se zalagala za cjelovitu BiH bez entiteta, postaje načelnik Maglaja. Od Dodikovog drugog dolaska na vlast 2006. Dževad se pretvara u njegovog najglasnijeg portparola koji samo od Centra za istraživanje zločina RS mjesečno dobija 2 700 KM. Postavlja se logično pitanje kako bivši saradnik KOS-a koji se tokom rata borio u Armiji BiH protiv Republike Srpske a nakon rata sa Harisom Silajdžićem zalagao za jedinstvenu BiH bez entiteta, sada može preobraziti u vodećeg zaštitnika srpstva i Republike Srpske?
Predrag Ćeranić potiče iz miješanog braka i prije rata se izjašnjavao kao Jugosloven. Od sredine 80-ih postaje saradnik DB-a kodnog imena „Slavuj“ koji radi na praćenju nacionalista i studenata na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Nakon puča Biljana Plavšić ga je postavila za šefa operacija DB-a Republike Srpske koji se obučavao u sjedištu CIA-a u Americi. Jugosloven Predrag zajedno sa Dževadom postaje veliki Srbin i nacionalista u trenutku kada Dodik počinje sa preobražavanjem iz evropejca u lažnog nacionalistu i patriotu. Trenutno je savjetnik ministra Lukača i jedan od čelnik ljudi Dodikove UDBE, a često u režimskim medijima objavljuje tekstove u kojima se velića Dodika i izmišljaju njegovi strani i unutrašnji neprijatelji.
Emil Vlajki potiče iz stare dubrovačke porodice, i kao kandidat hrvatskog naroda 2010. godine izabran je za potpredsjednika Republike Srpske. Nakon što nije produžio mandat potpredsjednika 2014. naprasno postaje veliki zaštitnik lika i djela Milorada Dodika, kao i vaskolikog srpstva, koji po potrebi u domaćoj i srbijanskoj štampi glorifikuje predsjednika Srpske predstavljajući ga kao velikog Srbina i borca protiv globalizma i hegemonije SAD-a.
Režiser Emir Kusturica je odavno shvatio kako funkcionišu stvari na Balkanu pa je odlučio da dobro unovči svoje ime i popularnost. Već nekoliko decenija od ima specijalne veze sa političarima na vlasti kojima nudi javnu podršku i učešće u kampanji, a zauzvrat oni finansiraju njegove ideje i projekte. Tako je Kusturica blisko sarađivao sa Miloševićem, šefom DB-a Srbije Jovicom Stanišićem, Milom Đukanovićem, Vojislavom Koštunicom, a već duže vremena i sa Miloradom Dodikom. Zauzvrat Vlada Republike Srpsle uložila je desetine miliona maraka u Andrićgrad, filmsku produkciju i ostale njegove projekte. Tokom rata nije boravio u BiH, ali je 24-og marta 1993. sarajevsko Oslobođenje objavilo njegov tekst o Rasimu, mučeniku. Emirova autorska kolumna govori o Rasimu iz Bosne koga su zarobili i potkovali četnici. On je simbol i paradigma patnje i stradanja njegovih sunarodnika Bošnjaka u BiH, a Kusturica svoju kolumnu završava sledećim citatom… „I dok tumaram svijetom bosanske muslimane ubijaju kao sezonske berače pamuka samo zato što su muslimani. Znam da stradaju i drugi, ali muslimani najviše. Tumaram tako svijetom, nosim svoj poslednji film sa sobom i golemi čemer u duši. Pomiren sa smrću govorim i pišem od srca…“.
Dodikove udarne pesnice u odbrani srpstva u prošlosti su radile protiv interesa Srba, često pisale, radile i govorile protiv Republike Srpske. Njihova trenutna ljubav prema Republici Srpskoj direktno je povezana sa sredstvima koje dobijaju iz budžeta,i vrlo je vjerovatno da bi njihovo srbovanje utihnulo čim bi kasnila jedna budžetska tranša. Republiku Srpsku ne treba da brane sinekure koje su pupčanom vrpcom vezane za njen budžet, već istinske patriote koje su spremne da se žrtvuju za otadžbinu, i koji Republiku Srpsku neće doživljavati kao prćiju koju treba uništiti i rasprodati zarad ličnih interesa.
Moj Vukaneee, pa ko tebe plaća i ko tebi naređuje da blatiš nas Hercegovce…ccc Rugaš se nekom a sam si se prodao i otišao u službu Bakirovu! Strašno
Stefane,lako je laprdat’ bez ikakva dokaza,ako imaš dokaze pokaži! Bez namjere da branim Vukana moram „konstatovati“ da je čovjek u tekstu gore iznio suve činjenice! A vidim da crveni nemaju niti jednu primjedbu na bilo koji njegov tekst,znači sve je istina!