Protekli vikend, regionom bivše Jugoslavije odjeknuula je tužna vijest o smrti glumca Mustafe Nadarevića, koji je duže vrijeme vodio borbu sa teškom bolešću.
Još jedan od plejade velikana glumišta bivše države, koji je slavu gradio korak po korak, od uloge do uloge, od pozorišta preko sporednih rola do velikih uloga u filmovima i TV-serijama.
U decenijama nakon raspada Jugoslavije odmjereno i pažljivo čuvao je teško stvorenu reputaciju majstora svog zanata u vrlo lošem vremenu za film, kulturu i umjetnost.
Rođen je 1943. godine u Banjaluci. Iako je živio i radio u mnogim gradovima bivše Jugoslavije najveći dio života proveo je u Zagrebu. Pozorišnu karijeru je započeo u Zagrebačkom kazalištu mladih, a 1969. godine postao je član Drame Hrvatskog rodnog pozorišta u tom gradu. Prve velike uloge dobio je u pozorištu – Bogdan u “Hvarkinji”, Pomet u “Dundi Maroju”, Miletić u “Ostavci“, Leon u “Gospodi Glembajevima” .
Njegov talenat ubrzo su prepoznali strani režiseri pa je dobio glavnu ulogu u predstavi “Lorenzacco”. Osim toga glumio je Sirana, Figara i M.P. Marfija u velikim klasičnim predstavama. Kao režiser debitovao je 1992. godine sa predstavom “Let iznad kukavičjeg gnezda”, a nakon toga postavio je nekoliko velikih predstava – “Balkanski špijun” poznatog dramaturga Dušana Kovačevića, komad “Zabune” slavnog Alana Ejkborna (Alan Ayckbourn) u Satiričnom kazalištu Kerempuh, “Hasanaginica” pisca Milana Ogrizovića u Hrvatskom narodnom kazalištu i Narodnom pozorištu u Sarajevu.
Iako je mlađim generacijama najpoznatiji po odličnoj komičarskoj roli Izeta, partizanskog veterana i stuba porodice Fazlinović u humorističkoj seriji “Lud, zbunjen, normalan”, iza njega su desetine brilijatnih dramskih karaktera i uloga koje je odigrao, kako u svojoj prvoj ljubavi pozorištu, tako i u svijetu sedme umjetnosti.
Majstor svog poziva, odlično se snalazio u svim karakterima – od istorijskih likova do modernih junaka, uz odličnu moć transformacije u obične ljude iz komšiluka i sitne prevaranate do teških i kompleksnih uloga psihopata, negativaca i ideoloških fanatika.
Povodom odlaska ovog velikana regionalnog glumišta izabrali smo sedam uloga po kojima treba vječno pamtiti njegov rad, što nije bio lak zadatak jer je iza njega ostalo impresivnih 127 rola, u kojima je bilo loših filmova ili serija, ali ne i loših uloga majstora Nadarevića.
07. “Miris dunja” (1985)
Jedna od prvih većih filmskih uloga i pun pogodak za Nadarevića je rola u ovom poluzaboravljenom dragulju BiH kinematografije, u režiji talentovanog Mirze Idrizovića.
Film je obilježila njegova uloga biznismena Mustafe, koji zahvaljući svom prijateljstvu sa nacistima brzo stekne bogatstvo tokom drugog svjetskog rata, dok zbog ljubavi prema židovskoj djevojci ne odvede svoju sudbinu u propast.
06. “Praznik u Sarajevu” (1991.)
U filmu Benjamina Filipovića, jednom od poslednjih predratnih filmova u BIH, Mustafa maestralno tumači ulogu Avduke Lipe, sitnog kriminalca i šanera na privremenom radu u inostranstvu, koji se vraća u Sarajevo pred novogodišnje praznike, kako bi sačuvao privid normalnog života, ne sluteći da počinje kraj svake normalnosti u životu njegove države.
Avdukin lik dominira većim dijelom filma uz nekoliko antologijskih scena i nezaboravnom replikom ženi Jasni, koja ga odbija u krevetu, kako bi isprobala novu poklonjenu bundu; “E…, sad se je..sama”!
05. “Kuduz” (1898.)
U filmskom debiju Ademira Kenovića, tragičnoj priči o ljubavnoj prevari, osveti i odmetništvu na bosanski način, glavnu rolu Bećira Kuduza tumači sjajni Slobodan Ćustić, ali mu Nadarević nekoliko puta krade šou kao glupi i osvetoljubivi policajac Šemso.
Nadarević perfektno glumi predstavnika okrutnog i učmalog birokratskog sistema, nezaintresovanog da pomogne čovjeku koji želi zaboraviti kriminalnu prošlost, već ga naprotiv svojom policijskom silom gura ponovo na put zločina i tragedije.
Nastavak na sljedećoj stranici:
Ostavi komentar