Danas ćemo vas upoznati sa tri zemlje koje imaju veću stopu nezaposlenosti od nas. Krenućemo od najgore.
Džibuti
Džibuti, zvanično Republika Džibuti (arap. [Ǧumhūriyyah Ǧībūtī] ججمهورية جيبوتي; franc. République de Djibouti), mala je država u istočnoj Africi, na rogu Afrike. Džibuti se graniči sa Eritrejom na severu, Etiopijom na zapadu i jugu, i Somalijom na jugoistoku.
Džibuti je muslimanska zemlja, članica Arapske lige i Afričke unije.
Džibuti se nalazi na obali Adenskog zaliva i južnom ulazu u Crveno more. Sa druge strane Crvenog mora nalazi se Arapsko poluostrvo, a 20 km od obale Džibutija je Jemen. U centralni deo zemlje usečen je zaliv Tađura. Dužina obale je 314 kilometara. Džibuti ima strateški važan položaj blizu najvažnijih svetskih pomorsko-trgovačkih puteva i arapskih izvorišta nafte.
Zemlja je uglavnom kamena polupustinja sa raštrkanim visoravnima. U Džibutiju ne postoji obradivo zemljište, niti se koristi navodnjavanje. Najniža tačka je na −155 metara, a najviša na 2.028 metara (vrh Musa Ali). Oko 9% površina se koristi za pašnjake.
Teritorija današnjeg Džibutija je bila naseljena raznim plemenima kroz istoriju, danas ovde žive plemena Afar i Somali Isa. Ova plemena su trgovali sa Arapima, tako da su prihvatili islam kao religiju.
Sredinom 19. veka teritorija oko zaliva Tađura bila je poznata pod imenom Obok. Francuski guverner Leons Lagard (Léonce Lagarde) je ugovorima sa somalskim sultanima 1886. preuzeo vlast nad njom. Kolonija je zaokružena sporazumom sa Velikom Britanijom 1888. Tada je stvoren grad Džibuti sa oko 5000 stanovnika, koji je od 1896. glavni grad kolonije „Francuska obala Somalije“ (Côte française des Somalis). Železnička pruga Adis Abeba-Džibuti izgrađena je početkom 20. veka.
Na referendumu iz 1958. odlučivalo se da li da se teritorija ujedini sa Somalijom. Referendum nije uspeo zbog francuskog mešanja. Da bi donekle uvažili težnju stanovništva za autonomijom, ime kolonije je 1967. referendumom promenjeno u „Francuska teritorija Afar i Isa“ (Territoire français des Afars et des Issas). Kolonija je 27. juna 1977. godine proglasila nezavisnost pod imenom Republika Džibuti. Prvi predsednik, Hasan Guleb Aptidon (Hassan Gouled Aptidon) vladao je do 1991.
Građanski rat su izazvali afarski pobunjenici ranih 1990ih, ali je zaustavljen mirovnim sporazumom iz 1994. godine.
Glavna grana privrede Džibutija su uslužne delatnosti zbog svoje strategijske lokacije, kao i status slobodne zone u severnoj Africi. Dve trećine stanovnika živi u glavnom gradu, dok ostalo stanovništvo čine nomadska plemena. Zbog malih padavina uvozi se većina svežeg voća i povrća, kao i ostale hrane.
Džibuti nudi usluge tranzita za regionalne i tranzitne brodove. Država ima malo prirodnih resursa i malu industriju.
Stanovništvo je podeljeno u dve glavne grupe: Isa i Somalijce, koji čine oko 60% žitelja. Afari predstavljaju oko 35%. Ostatak stanovništva čine Evropljani (većina Francuzi i Italijani), Arapi i Etiopljani.
Skoro sve stanovništvo su islamske religije, dok je mali procenat hrišćana (uglavnom Evropljani). Iako su službeni jezici francuski i arapski, većina stanovništva govori somalski i afarski.
Kongo
Demokratska Republika Kongo (skraćeno DRK; ponekad i kao DR Kongo ili samo Kongo; raniji nazivi Zair i Kongo-Kinšasa; franc. République démocratique du Congo) je država u centralnoj Africi [2]. Po površini je druga na kontinentu, iza Alžira. Kratkom obalom (37 km) izlazi na Atlantski okean kod ušća reke Kongo, a graniči sa 9 država: Republikom Kongo na severozapadu, Centralnoafričkom Republikom na severu, Južnim Sudanom na severoistoku, Ugandom, Ruandom, Burundijem i Tanzanijom na istoku, Zambijom na jugoistoku i Angolom na jugozapadu.
Republika Kongo se nalazi centralno-zapadnom delu pod-Saharske Afrike, presecajući ekvator. Ima kratku obalu na Atlantskom okeanu, dužine 169km .
Kongo ima tipičan tropski klimat koji se odlikuje visokim temperaturema sa vlažnošću oko 80% i neznatnim sezonskim varijacijama. Vlažni period je između aprila i oktobra, dok je suvi od novembra do marta. Vetrovi: Snažni vetrovi su uobičajena pojava u vlažnom periodu. Padavine: Prosečna godišna količina padavina varira od 1.250 do 1.750 mm. Najviše padavina se izluči na severu, dok se prema Atlantiku i jugu ta količina smanjuje. Temperature: Prosečna temperatura varira od 17 do 28 °C u julu i od 23 do 33 °C u aprilu.
U DR Kongo danas živi 62,6 miliona ljudi, što je veliki skok u odnosu na 46,7 miliona 1997. Najveći gradovi su Kinšasa, Mbudži Maji, Lubumbaši, Kolvezi, Hananga i Kisangani.
U zemlji živi oko 250 različitih etničkih grupa. Najbrojnije su Kongo, Luba i Mongo. Raznolikost 700 domaćih jezika se prevazilazi korišćenjem zvaničnog francuskog jezika. U širokoj upotrebi su još jezici kongo, čiluba, svahili i lingala.
Mobutuova diktatura, obeležena korupcijom i zloupotrebama, uzdrmana je tek 1994. dolaskom velikog broja izbeglica iz Ruande i Burundija. Na istočnoj granici Kongoa je stvorena baza pobunjenika pod vođstvom Lorana Kabile. Njemu je uspelo da uz pomoć Ruande i Ugande 1997. sa vlasti zbaci starog i obolelog Mobutua, koji je ubrzo preminuo u izgnanstvu. Ime države je ponovo postalo Demokratska Republika Kongo. Rat je, međutim, ponovo izbio 1998. i trajao do 2002. Ovaj rat se zbog izrazitog stranog mešanja zove i Afrički svetski rat. Procenjuje se da je u toku i kao posledica rata (period 1998—2005) u Kongou stradalo 3,8 miliona ljudi. Kabila je ubijen u atentatu januara 2001, a nov predsednik je postao njegov sin Žozef Kabila. Žozef se pokazao kao prvi odgovoran vođa zemlje od sticanja nezavisnosti. Sklopio je mir sa susedima i radio na stabilizovanju prilika u siromašnoj i ratom uništenoj zemlji. Sporazumom političkih frakcija iz 2003. omogućeni su demokratski izbori održani 2006. i dogovorena je buduća administrativna decentralizacija.
Kongoanska privreda je, usprkos velikim prirodnim bogatstvima, u padu od sredine 1980-ih. Godine građanskog rata, korupcije, lošeg upravljanja i fluktuacija cijena glavnih izvoznih proizvoda nanijeli su privredi velike štete od kojih se tek počelo oporavljati. Zajedno s još nekoliko afričkih država koje su nedavno bile pogođene ratovima Kongo spada u grupu najsiromašnijih svjetskih zemalja.
Najveći dio stanovništva bavi se poljoprivredom za vlastite potrebe. Izvoze se rude (bakar, kobalt), nafta, poljoprivredni proizvodi (kahva). Procjena BDP-a za 2004. bila je 700 USD po stanovniku, mjereno po PPP-u.
Kenija
Kenija, ili zvanično Republika Kenija (svahili Jamhuri ya Kenya, engl. Republic of Kenya) je država u istočnoj Africi [3]. Graniči se sa Južnim Sudanom i Etiopijom na severu, na istoku sa Somalijom, na jugu sa Tanzanijom i na zapadu sa Ugandom. Na jugozapadu izlazi na jezero Viktorija, a na jugoistoku na Indijski okean. Površina Kenije iznosi 580.367 km². Po površini ona je 48. država u svetu, a 22. na kontinentu. Po proceni iz 2004. Kenija je imala 34.707.817 stanovnika. Glavni i najveći grad Kenije je Najrobi, a ostali veći gradovi su Mombasa, Kisumu, Nakuru, Eldoret, Mahakos, Lodvar, Lamu i Garisa. Kenija je bila britanska kolonija. Nezavisnost je stekla 12. decembra 1963. Kenija je poznata kao zemlja nacionalnih parkova i rezervata bogatih spektakularnim biljnim i životinjskim svetom (Cavo, Masai Mara, Amboseli).
Sever i istok Kenije zauzimaju sušne i polusušne zone ravnica i brežuljaka. Mala i nepravilno raspoređena količina padavina u ovoj retko naseljenoj regiji ne dozvoljava razvoj poljoprivrede.
Na jugu se nalazi planinska područja sa nadmorskim visinama iznad 1.000 m (najviši vrh zemlje je ugašeni vulkan Kenija sa 5.199 m, druga najviša planina Afrike iza Kilimandžara). U ovom području je najveća koncentracija stanovništva zbog umerene klime i plodne zemlje što je u kolonijalnom razdoblju privuklo evropske naseljenike. Ovu planinsku zonu u smeru sever-jug preseca istočni ogranak Velike rasedne doline (Great Rift Valley) u kojoj se nalazi nekoliko jezera, među kojima je najveće Turkana na severu, na granici sa Etiopijom.
Na zapadu Kenija izlazi na jezero Viktorija, po površini drugo najveće slatkovodno jezero na svetu. Severno od jezera Viktorija, na granici sa Ugandom se nalazi planina Elgon.
Na istoku Kenija izlazi na Indijski okean u koji se ulivaju dve najveće kenijske reke Tana i Galana.
Najveći gradovi u zemlji su Najrobi (2.750.561 stanovnika 2005.), luka Mombasa (799.727), Nakuru (259.934), Eldoret (218.472) i Kisumu (216.479).
U Keniji žive oko 44 etničke grupe čiji jezici pripadaju trima većim grupama: Bantu (najveći narodi Kikuju, 22%, Luja, 14% i Kamba, 11%), nilsko-saharskoj (najveći narodi Luo, 13% i Kalendžin, 12%) i kušitska grupa koja ima mali broj pripadnika, ali u delovima zemlje s malom gustinom naseljensti, tako da zauzimaju veliki deo teritorije (Somali, Boran). Shodno etničkoj pripadnosti svaka etnička grupa ima svoj jezik svrstani takođe u tri grupe bantu, nilo-saharski i kušitski. Zvanični jezici su svahili i engleski.
Najzastupljenija religija u Keniji je hrišćanstvo (oko 38% protestanata i 28% katolika). Muslimana ima oko 7%, a ostatak stanovništva pripada domaćim verama, čiji su elementi prisutni i u trima većim religijama.
Obrazovanje u Keniji nije obavezno, ali osam godina osnovne škole je obezbeđeno od vlade. Tokom 1990. skoro je 5.4 miliona učenika pohađalo 14.690 osnovnih škola, a 614.000 srednješkolaca je pohađalo 2.750 srednjih škola. Kenija ima četiri univerziteta: Univerzitet u Najrobiju, Kenijata Univerzitet, Egerton Univerzitet u Nakuru i Moi Univerzitet u Eldoretu. Specijalni koledži uključujući Mombasa politehnički, Muzička akademija u Najrobi.
Većina kulturnih institucija u Keniji je u Najrobiju ili u Mombasi. U Najrobiju je Nacionalni muzej Kenije, koji uključuje istoriju i geologiju. U Najrobiju se nalazi i Mek Milan memorijalna biblioteka, sa specijalnom kolekcijom Afrike. U Mombasi je Fort Džizus muzej, istorijski muzej osnovan još u 16. veku od Portugalaca. Kital muzej je istorijski i naučni muzej.
Najrazvijenije grane kenijske privrede su poljoprivreda i turizam. Izvozi se kafa i čaj, a najveći izvor strane valute su turističke posete nacionalnim parkovima i rezervatima (najpoznatiji je Masai Mara koji graniči sa Serengetijem u Tanzaniji). U Najrobiju, koji je saobraćajno i privredno središte istočnoafričke regije, razvijen je i uslužni sektor.
BDP je u 2004. bio 1100 USD po stanovniku, mjereno po PPP-u.
Izvor: Wikipedia
Be the first to comment