Ne kradi državu! (VIDEO)

Nikola Velimirović rodio se 5. januara 1881. godine u selu Leliću kod Valjeva. Osnovnu školu učio je u susjedstvu, u manastiru Ćelije. Šestorazrednu gimnaziju je završio u Valjevu, a Bogosloviju u Beogradu 1902. Kratko vrijeme bio je učitelj u Dračiću i Leskovicama kod Valjeva. Od 1904. do 1909. na studijama je u Švajcarskoj i Engleskoj. Teologiju je doktorirao na starokatoličkom Teološkom fakultetu u Bernu (1908), a filozofiju u Ženevi (1909). Poslije duge i teške bolesti, 1909. u manastiru Rakovica prima monaški čin i ime Nikolaj. Svoje obrazovanje zaokružuje na Duhovnoj akademiji u Petrogradu.

Po završetku školovanja započinje seriju čuvenih besjeda i predavanja širom tadašnje Srbije. Putuje po našem Primorju, Njemačkoj, Švajcarskoj, Italiji i Rusiji. Kao profesor beogradske Bogoslovije predavao je filozofiju, psihologiju, logiku, istoriju i strane jezike. Već u Bogosloviji ušao je u javni život pridružujući se opoziciji protiv kralja Aleksandra Obrenovića. Njegove knjige i govornički dar donijeli su mu veliku popularnost, naročito u vrijeme balkanskih ratova. U toku prvog svjetskog rata (1915-1919) Nikolaj je na diplomatskim i patriotskim zadacima u Engleskoj i Americi gdje uspješno objašnjava i brani interese i prava Srbije i srpskog naroda. Zalagao se za stvaranje Jugoslavije i sanjao o savezu balkanskih pravoslavnih naroda pod zaštitom Rusije.

Godine 1919. Nikolaj je izabran za vladiku žičkog, a zatim ohridskog (1920-1934). Kada je ukinuta Ohridska eparhija postavljen je za episkopa ohridsko- bitoljskog sa sjedištem u Bitolju (1930-1934), a odatle je vraćen u Žiču kao episkop žički sa sjedištem u Kraljevu (1935-1941). Zbog njegovog ugleda i uticaja, Nijemci su ga, odmah po okupaciji Srbije, uhapsili i zatvorili u manastir Ljubostinju, zatim Vojlovicu i najzad, sproveli u logor Dahau. Kada se rat završio, Nikolaj je otišao u Ameriku gdje je i odakle je do poslednjeg daha djelovao kao teolog, rodoljub i prosvetitelj. Umro je 18. marta 1956. godine i sahranjen u porti crkve Svetog Save u Libertvilu. Posmrtni ostaci prenijeti su mu u rodni Lelić 12. maja 1991.

Od Svetog Save do danas nijedan Srbin nije ostavio za sobom tako blistavo djelo kao Vladika Nikolaj. Bio je prije svega jevanđeoski čovjek, pravi Hristonosac, ali i veliki duhovnik, pjesnik, književnik, istoričar, filozof, besjednik…

LEUTAR:NET