Na današnji dan prije 28 godina, Crvena zvezda je zasijala najsjajnije od svog nastanka i postala šampion Evrope! To je najveći uspjeh klupskog fudbala sa ovih prostora, koji će teško biti nadmašen…
„Crvena zvezda je šampion Evrope, Crvena zvezda je pobednik Kupa evropskih šampiona! Najveći uspeh jugoslovenskog klupskog fudbala! Darko, Darko, Darko, zlatna kopačka Crvene zvezde“.
Tog 29. maja 1991. godine nemoguće je postalo moguće, snovi su postali opipljivi, materijalizovani u vidu čuvenog pehara koji se napokon našao tamo gdje mu je i mjesto – u vitrinama Zvezdinog muzeja.
A, kada se pogleda sa ove, 28 godine daleke distance, jasno je da je tako moralo biti. Savladavši golmana Olmetu, Darko Pančev je na kraju penal serije u Bariju naplatio sve dugove i nepravde iz prošlosti.
A bilo ih je – Panatinaikos, Mehengladbah, tačnije sudija Mikeloti, Milan u magli, Real u snijegu… Ako je crveno-belo srce trebalo sve to da izdrži i istrpi da bi se desilo ono što se dogodilo 29. maja 1991. na stadionu „Sveti Nikola“, neka je, vrijedilo je.
Ekipa trenera Ljupka Petrovića, nakon što je prethodno eliminisala Grashoper (1:1, 4:1), Glazgov Rendžers (3:0, 1:1), Dinamo iz Drezdena (3:0, 2:1) i minhenski Bajern (2:1, 2:2), u finalu Kupa evropskih šampiona ušla je među „besmrtne“ šampione. Pao je Olimpik iz Marseja na penale 5:3, nakon što je poslije 90 minuta i produžetaka bilo 0:0.
Delije su stigle u Italiju, zaposjedaju centralni trg, pjeva se neprestano, misli na „ušati“ pehar… Igrali smo finale, tvrdo, muški, defanzivno, i imali dozu sreće koju smo svakako zaslužili imajući u vidu koliko je ranijih godina nismo imali.
Prosinečki, Mihajlović, Binić, Belodedić i Pančev preciznim udarcima sa bijele tačke upisali su na srebrnu amforu ime najvećeg kluba sa ovih prostora. I kada se razmisli o više puta pominjanoj kosmičkoj pravdi, ne možemo da se otmemo utisku da je onaj gol protiv Bajerna koji je Dika Stojanović primio kroz noge bio nesrećni trenutak koji je nadoknađen odbranjenim penalom Amorosu. Za prepričavanje, za istoriju, za vječnu slavu!
Teško da će iko ikada sa ovih prostora ponoviti ovaj uspjeh koji su postigli Stojanović, Jugović, Marović, Šabanadžović, Belodedić, Najdoski, Prosinečki, Mihajlović, Pančev, Savićević (Stošić), Binić u tom finalu, ali i ostali koji su doprinijeli na putu do evropskog trona i krunisanja u Bariju. U skorijoj budućnosti sigurno ne.
Da li te ’91. nismo bili svjesni uspjeha, da li smo sada svjesniji, ili ćemo tek za novih 28 godina shvatiti šta smo uradili prije skoro tri decenije…
Ostavi komentar