Vaskrs u logoru Dahau 1945. godine

Na Vaskrs, 6. maja 1945, u baraku broj 26 ušlo je 18 pravoslavnih sveštenika, jedan đakon i nekoliko vjernika. Svi su bili zatvorenici logora.

Piše: Bojan Milićević

U baraci-kapeli nije bilo ničeg osim malog stola i ikone Presvete Bogorodice.

Iako nisu imali svešteničke odežde, zatvorenici su od peškira sašili epitrahilje i na njih našili bolničke crvene krstove. Nisu imali bogoslužbene knjige, krstove, ikone, svijeće, prosforu, ali imali su vjeru i milost Božju koja je posjetila to strašno mjesto.
U cijeloj istoriji Pravoslavne crkve nije bilo takvog vaskršnjeg bogosluženja kao na dan Svetog Georgija Pobjedonosca te 1945.

Služili su po sjećanju. Vaskršnji kanon i stihire svi su pjevali uglas. Jevanđelje su takođe čitali po sjećanju. Mladi svetogorski monah govorio je Vaskršnje slovo Svetog Jovana Zlatousta i plakao. Plakali su i svi ostali.

U to vrijeme u logoru su se nalazili i Sveti vladika Nikolaj i patrijarh srpski Gavrilo.

Iz samog srca smrti, iz dubina tog zemaljskog pakla uznosile su se riječi:

„Hristos vaskrse“
„Vaistinu vaskrse!“